وقتی ساعات ادرای تموم می شه و دیگه کاری نمونده تا کاری برای اردو انجام بدی، توی یه اتاق تنها نشستی و فقط صدای تیک و تیک ساعت می یاد و میدونی تا دست کم چهار ساعت دیگه نمی تونی کار مفید انجام بدی، چرا که نه اینترنت هست و نه آأم که بتونی یه گوشه از تنهایت رو باهش قسمت کنی یا بریزی توش، اونوقته که یه لیوان چای داغ با یه کیک، که خوردنش، هم سردرد و راحت می کنه وهم گشنگیتو که مسبب اصلی تمام این افکاره، حال آدمو جا میاره...
۱۳۸۹ آبان ۲, یکشنبه
۱۳۸۹ مهر ۲۴, شنبه
۱۳۸۹ مهر ۲۱, چهارشنبه
تعجب نکنید...
عنوان تغییر پیدا کرد چون من دیگه نمی تونستم تغذیش کنم! امید دارم از این یکی به خوبی بتونم نگهداری کنم... تا یادم نرفته بگم، می خوام یکم اجتماعی تر بنویسم، و محدوده و دامنه مخاطبانم بیشتر بشه...
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)